⟵ POPRZEDNIE PYTANIENASTĘPNE PYTANIE ⟶

ID: 7619#5

streszczenie: Kodeks Gwelferbytański B, łac. Codex Guelferbytanus B (Gregory-Aland no. Q albo 026; von Soden ε 4) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na V wiek. Zachowały się jedynie niektóre partie Ewangelii Łukasza i Ewangelii Jana. Tekst rękopisu został nadpisany i zachował się w palimpseście. Reprezentuje wczesną formę bizantyńskiej tradycji tekstualnej i jest rzadko cytowany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.

kontekst: Historia kodeksu związana jest z kodeksem Gwelferbytańskim A, wraz z którym posłużył za materiał dla tekstów Izydora. Rękopis stał się znany dla uczonych w połowie XVIII wieku, gdy został zauważony w bibliotece w Wolfenbüttel przez Heusingera, który badał tekst grecki palimpsestu i jako pierwszy sporządził jego opis. Sądził, że tekst grecki należał do jednego greckiego rękopisu i zawierał tekst czterech Ewangelii. Nie zauważył, że niektóre teksty się dublują. Cztery lata później Franz Anton Knittel (1721–1792) rozpoznał trzy greckie dolne teksty Nowego Testamentu, dwa z nich oznakował symbolami A i B, rozpoznał też gocko-łaciński tekst, znany odtąd jako Codex Carolinus.

pytanie: Czy Codex Carolinus to tekst grecki?
zaznaczony fragment: gocko-łaciński tekst, znany odtąd jako Codex Carolinus
odpowiedź (lemat): nie
pytanie nieodpowiadalne: nie