streszczenie Obecnie kodeks przechowywany jest w Bibliotece Rzadkich Ksiąg i Rękopisów im. Beinecke'ów (P. Dura 24) na Uniwersytecie Yale’a, w New Haven.

kontekst: Odstęp czasu pomiędzy stworzeniem Diatessaronu przez Tacjana a powstaniem jego kopii nie mógłby być dłuższy niż 80 lat (jakkolwiek może być krótszy). Pogląd, iż Dura Parchment 24 jest greckim wariantem Diatessaronu, dominował do roku 1999, kiedy to Parker, Taylor i Goodacre przedstawili teorię, że rękopis jest inną wersją harmonii czterech Ewangelii, niezależna od Diatessaronu i bardziej wierna tekstowi ewangelicznemu. W 2003 roku Jan Joosten krytycznie ocenił metodę zastosowaną przez badaczy Taylora, Goodacre oraz Parkera, dowodząc, że zastosowana przez nich metoda wyeliminuje wiele innych świadków Diatessaronu Tacjana z powodu licznych różnic, jakie między nimi zachodzą. Dura Parchment nie dostarcza żadnych dowodów na istnienie innej kompozycji Diatessaronu.

pytanie: W jaki sposób Joosten starał się wykazać, iż założenia badania z 1999 roku są błędne?
zaznaczony fragment: dowodząc, że zastosowana przez nich metoda wyeliminuje wiele innych świadków Diatessaronu Tacjana
odpowiedź (forma bazowa): dowiódł, że zastosowana metoda wyeliminuje wiele innych świadków Diatessaronu Tacjana
pytanie nieodpowiadalne: nie